سرمایه‌گذاری در مالکیت فکری
۱- اجزای اصلی سرمایه‌گذاری مالکیت فکری:
در این نوع معاملات، معمولاً سه گروه اصلی دخیل هستند:
۱-۱- مالک حقوق مالکیت فکری (IP Owner):
این شخص یا نهاد، مالک حقوق مالکیت فکری است، مثل اختراعات، علائم تجاری، حق مؤلف، یا فناوری‌های نوین.
هدف مالک حقوق مالکیت فکری از این معامله ممکن است فروش، اعطای مجوز (Licensing) یا همکاری در توسعه محصولات جدید باشد.
این گروه از معامله، سود خود را از طریق دریافت مبلغ مشخصی (برای مثال، از طریق فروش، مجوز یا پرداخت‌های ثابت و متغیر) کسب می‌کنند.
۲-۱- سرمایه‌گذار یا شریک تجاری (Investor or Business Partner):
این طرف معمولاً به‌دنبال کسب سود از طریق استفاده از فناوری‌ها، برندها یا اختراعاتی است که مالک حقوق مالکیت فکری آن‌ها را در اختیار دارد.
ممکن است به‌عنوان شریک تجاری وارد همکاری شود، سرمایه‌گذاری کند یا پروژه‌های مشترک راه‌اندازی کند.
سرمایه‌گذاران می‌توانند از فروش محصولات یا خدمات جدید، بهره‌برداری از اختراعات و یا توسعه جدید بهره‌مند شوند.
این طرف همچنین ممکن است از حقوق معنوی (مانند مجوزها) یا سهم از سود حاصل از استفاده از فناوری‌های مالک بهره‌مند شود.
۳-۱- مصرف‌کنندگان یا کاربران نهایی (Consumers or End-Users):
این گروه از معامله، ممکن است به‌طور غیرمستقیم یا مستقیم از نتایج قرارداد بهره‌مند شوند.
اگر توافقات به توسعه محصولات جدید یا بهبود خدمات موجود منجر شود، مصرف‌کنندگان از محصولات به‌روز یا بهبود یافته بهره‌مند خواهند شد.
برای مثال، در صورت توسعه یک فناوری جدید که باعث کاهش هزینه یا بهبود کیفیت محصولات می‌شود، مصرف‌کننده نهایی از این بهبود بهره‌مند می‌شود.
۲- مثال‌هایی از معاملات در مالکیت فکری:
۱-۲- فروش حق اختراع به یک شرکت تولیدی:
مالک حقوق مالکیت فکری (مخترع) اختراع خود را به یک شرکت تولیدی می‌فروشد یا به آن مجوز می‌دهد.
شرکت تولیدی از آن اختراع برای تولید محصول جدید استفاده می‌کند.
مصرف‌کنندگان از محصول جدید با ویژگی‌های نوآورانه استفاده می‌کنند که به آن‌ها ارزش افزوده می‌دهد.
۲-۲- توافق‌نامه‌های مجوزدهی در فناوری‌ها:
مالک حقوق مالکیت فکری (شرکت یا فرد صاحب فناوری) به یک شرکت دیگر اجازه می‌دهد که از فناوری او برای تولید محصول استفاده کند.
شرکت مجاز از این فناوری برای بهبود فرآیندهای خود یا توسعه محصولات جدید بهره‌برداری می‌کند.
مصرف‌کنندگان نیز از این فناوری‌های جدید و بهبود یافته در محصولات نهایی استفاده می‌کنند.
۳-۲- همکاری میان دانشگاه و صنعت:
دانشگاه‌ها به‌عنوان مالک اختراعات و تحقیقات علمی، با شرکت‌های تجاری قرارداد می‌بندند تا تحقیقات علمی خود را تجاری‌سازی کنند.
شرکت‌های تجاری از این تحقیقات برای تولید محصولات جدید استفاده می‌کنند.
مصرف‌کنندگان از محصولات جدید و پیشرفته که حاصل این تحقیقات هستند، بهره‌مند می‌شوند.
۳- مزایای معامله در مالکیت فکری:
۱-۳- رشد و نوآوری:
این نوع معامله باعث می‌شود که فناوری‌ها و ایده‌های نوآورانه به سرعت به محصولات یا خدمات قابل استفاده تبدیل شوند و این فرآیند به نفع تمامی طرفین است.
۲-۳- تقویت همکاری‌ها:
طرف‌های مختلف در این نوع معاملات هم‌راستا و هماهنگ به اهداف خود می‌رسند، که می‌تواند همکاری‌های بلندمدت و پایدار ایجاد کند.
۳-۳- افزایش ارزش تجاری:
تمام طرف‌ها از طریق فروش، اعطای مجوز، یا سرمایه‌گذاری در نوآوری‌ها و فناوری‌ها سود می‌برند.
۴-۳- بهبود کیفیت محصولات و خدمات:
با همکاری میان طرف‌های مختلف، محصولات یا خدمات می‌توانند بهبود یافته و بازار جدیدی ایجاد کنند.
۴- چالش‌ها:
توافق بر سر نحوه تقسیم سود: در این نوع معاملات، ممکن است تعیین نحوه تقسیم سود میان طرفین چالش‌برانگیز باشد.
حفظ حقوق مالکیت فکری: در برخی موارد، مالک حقوق مالکیت فکری ممکن است نگران نقض یا سوءاستفاده از حقوق خود در طول فرایند تجاری‌سازی باشد.
۵- وظیفه سکوی آوین‌تکنیک در سیر این تحول:
«سکوی حاضر، با ارائه و ارزش‌گذاری پایه‌ای اختراعات به ثبت رسیده؛ سعی دارد بازاری سهامی در راستای سرمایه‌گذاری افراد و بهرمند شدن از سود مشارکتی در طرح‌ها و پروژه‌ها و همچنین ارزش‌گذاری حسب عرضه و تقاضای واقعی بازار از طرف مردم موجب بهرمندی از سود مالی و معنوی برای طرفین معامله شود.»